Του Μηνά Δημάκη

Και διαβάσαμε στους κλώνους των δένδρων, 

             τη λαχτάρα για τα ύψη

κι ακούσαμε τα ποτάμια να ψιθυρίζουν
             το πέρασμα του καιρού

και γνωρίσαμε τη δίψα για φως
            μες τους ίσκιους

και δεχθήκαμε τη σοφία
           απ' τα πουλιά του ουρανού.

Μηνάς Δημάκης

του Νίκου Καζαντζάκη

Αν ανοίξεις την καρδιά μου,

       θα βρεις ένα κακοτράχαλο βουνό

    κι έναν άνθρωπο ν' ανηφορίζει

                                         
                                       Νίκος Καζαντζάκης

Κι ας μη με δει κανείς

Ας είχα το κουράγιο ν' ανεβώ
στο πιο ψηλό-ψηλό βουνό απάνω
τ' αστέρια με τα χέρια μου να πιάνω
με το Θεό να νιώσω συγγενής -
κι ας μη με δει, κι ας μη με δει κανείς.

Το βράχο που μας κλείνει το στρατί
τη δύναμη ας είχα να τραβήξω
τα σύνορα του κόσμου να τα ρίξω
ξωμάχους να ενώσω κι ευγενείς -
κι ας μη με δει, κι ας μη με δει κανείς.

Τα στήθια μου στου χάρου το σπαθί
τη δύναμη ας είχα να τ' απλώσω
μονάκριβο παιδί για να γλυτώσω
της μάνας της φτωχιάς, της ορφανής -
κι ας μη με δει, κι ας μη με δει κανείς.

Άκης Πάνου

Ίδα (Ψηλορείτης)

Mα πλιά συχνιά παρά ποθές, στην Ίδα εκατοικούσαν,

κείνον τον τόπο ορέγουνταν, εκείνον αγαπούσαν.

Eκεί ήσαν κάµποι και βουνιά, και δάση και λαγκάδια,

χορτάρια, λούλουδα, φυτά, και βρύσες και πηγάδια,

δέντρη µ’ ανθούς και µε καρπούς, και δροσερά λιβάδια,

µετόχια µε πολλούς βοσκούς κι αρίφνητα κουράδια.

Βιτσέντζος Κορνάρος "Ερωτόκριτος"

Ταΰγετος

«...δεν ήταν βουνό. Ήταν το πρώτο ποίημα που ανοίγοντας τα μάτια μου διάβασα, ο πρώτος μου φίλος που συνόριαζε με το φως. Και για αυτό: μετονόμασα σε Ταΰγετο το όρος Αγάπη».    

Νικηφόρος Βρεττάκος

Because it's there

Why seek to scale Mount Everest,
Queen of the air?
Why strive to crown that cruel crest:
And deathward dare?
Said Mallory of dauntless quest:
"Because it's there"

Why yearn with passion and with pain
To storm the sky?
Why suffer,-sullen goals to gain,
And fear defy?
"Tis not for glory or for gain
We darkly die" 


Why join the reckless, roving crew
Of trail and tent?
Why grimly take the roads of rue,
To doom hell-bent?
"Columbus, Cook and Cabot knew,
And yet they went" 


Why bid the wholly world goodbye
To follow far,
Adventures under evil sky
And sullen star?
Let men like Mallory reply:
" Because they are."

" DAUNTLESS QUEST " Robert William Service

Η μαγεία του Ψηλορείτη

Το βουνό έστεκε πάντα πίσω. Οι βροντεροί βρυχηθμοί, οι λάμψεις και τα απλωμένα σεντόνια του, πάντα έρχονταν από ψηλά και πίσω. Τότε αναρωτιόμουν αν η κορυφή του ακουμπούσε στον ουρανό ή αν η δύναμή του προερχόταν από τον όγκο του.

Είχα την τύχη να γεννηθώ στα σπλάχνα του και πάντα πίστευα με ακατανόητο δέος ότι ήταν απειλητικά μετακινούμενο μέσα στο χώρο. Ήταν ακόμα τότε που νόμιζα πως ο Ψηλορείτης δεν ήταν ένας πέτρινος όγκος, αλλά μεταμορφωμένος αιθέρας και πως μια μέρα θα αναληφθώ ανάλαφρα, αιωρούμενος μαζί του στο άπειρο, προς το υπέρτατο γεννοβόλο φως.
Αυτό το ένιωσα ένα χειμωνιάτικο απόγευμα κάτω από την κορυφή του στις γενέθλιες Γωνιές, καθώς ξαφνικά έσπασαν τα βαριά σύννεφα και άρχισαν να απλώνονται λυτρωτικές κιτρινόχρωμες ακτίνες, θερμαίνοντας τα γκρίζα μεσόβουνα, που σαν ακροδάχτυλα γίγαντα κρατούσαν στη γη τον Ψηλορείτη. Αυτή η φωτεινή συστοιχία υπήρξε μια στιγμιαία αποκάλυψη του θείου.
Έκτοτε ό,τι κι αν κάνω το οικοδομώ (πήγα να γράψω, το κτίζω) πάνω στη μνήμη αυτού του Φωτός. Αλλά μήπως και τα σύννεφα του Μέγα συντοπίτη μας Δομήνικου Θεοτοκόπουλου δεν είναι μνήμη από τις απογευματινές συνάξεις σύννεφων (πήγα να γράψω, Αγγέλων) του Ψηλορείτη και το άπιαστο φως της τέχνης του δεν είναι ανάμνηση τούτης της ιερής παιγνιώσας παρουσίας;
Κάποτε αντίκρισα την κορυφή του. Εκεί που εμφανίστηκε ως θείον βρέφος, αιωρούμενος αστροναύτης του Σύμπαντος, ο Μέγιστος Θεός των Ελλήνων, ο Δίας. Ψηλά αντίκρισα το Θεοδρόμιο, δίπλα στον Ιδαίον Άντρον. Κι άκουσα τη φωνή του άπειρου (σιωπή και άσπρο). Για μια στιγμή μου φάνηκε πως ανυψώθηκα στους ουρανούς, πετώντας με τα φτερά της νύχτας. Κι άκουσα πάλι επιστρέφοντας μουσικές αρχέγονες, πνοές ανέμου και φωνές που ηχούσαν μέσα στη σιωπή. Ναι. Η ανάβαση στα άνω στρώματα του βουνού έμοιαζε με μετάβαση από το ελάχιστο στο Όλον. Σαν μαγική τελετή ευφροσύνης επανασυγκόλλησης με την Αγία Μήτρα.
Όποιος δεν το έζησε θα το ζήσει. Τούτο το μεγάλης κοσμικής ενέργειας βουνό, μας εγκαλεί.
Σιωπώντας.

Γιάννης Σμαραγδής